Gubię siebie w sobie

0 Comments

Chcę zacząć zaglądać tu częściej, muszę pisać nawet w małych ilościach, ale nie rozstawać się z tym miejscem, a na pewno już nie na tak długo. Zauważyłam, że cały czas żyję czekając na coś, przez co nie zauważam tego co się dzieję teraz, tylko wiecznie czekam na dzień w którym osiągnę swoje cele i spełnią się moje marzenia. Uświadomiłam sobie, że będę wtedy szczęśliwa, ale co z tego skoro będę tęskniła za swoją młodością, za tym co się dzieje właśnie teraz i to nie będę tęskniła za nią dlatego, że tak wyjątkowo ją przeżyłam, ale dlatego że ją zmarnowałam. Wgl. nie zwracam uwagi na to co się dzieje w moim życiu teraz, wiecznie na coś czekam, w mojej głowie jest to takie poukładane, ale niestety nigdzie indziej już nie. Tak przyjemnie patrzy się na obraz swojego życia za kilka-kilkanaście lat, lecz co z tym czasem który jest pomiędzy? Czy mamy tylko siedzieć i czekać? Czy warto zmarnować ten czas na czekanie, na coś czego tak naprawdę nie jesteśmy pewni? Bo przecież w życiu niczego nie można być pewnym. Zgubiłam się gdzieś, w tym całym czasie, biegu i czekaniu.  Chcę zacząć żyć teraźniejszością, tak jak powinnam była już dawno. Przestać patrzeć w piękną przyszłość i zacząć ulepszać teraźniejszość. Marnujemy tak dużo czasu przez co nasze życie traci na wartości, a wspomnienia koloryt. 
Ostatnio co raz bardziej zaczęłam czuć, że mam w sobie co raz mniej siebie. Co to znaczy? Więcej jest we mnie zwykłego, szarego człowieka, niż prawdziwej mnie. Myślę. że właśnie to jest źródłem mojego problemu. Najlepiej wspominam czasy w których czułam się w dużej mierze spełniona, w których nie miałam najmniejszego problemu ze swoją zanikającą osobowością. Czułam się wtedy jak żółta świecąca kropka na polu szarych. Oczywiście nie chodzi o to, że miałam się za kogoś lepszego, wyróżniającego się z otaczających mnie dookoła ludzi, ale był we mnie ten kontrast, który być może tylko ja w sobie zauważałam, ale to właśnie on sprawiał, że tak dobrze się ze sobą czułam. 
Dzisiaj, gdy w końcu zamieściłam tu kilka swoich słów, czuję  swój powrót do życia. To się dzieję właśnie teraz, zaczynam odczuwać spełnienie i to właśnie jest piękne.
To niesamowite jak to miejsce jest w stanie mnie ulepszyć.
25.04 - czuję się szczęśliwa.


About Post Author

Morbi leo risus, porta ac consectetur ac, vestibulum at eros. Fusce dapibus, tellus ac cursus commodo, tortor mauris condimentum nibh, ut fermentum massa justo sit amet risus.

You may also like

Brak komentarzy:

About

About
Jestem siedemnastoletnią dziewczyną i swoją przygodę z blogowaniem zaczęłam już prawie 3 lata temu. Wtedy była to dla mnie tylko i wyłącznie zabawa, lecz teraz dopiero dostrzegłam jak dużo się zmieniło, że ta cała "zabawa" to coś więcej! To coś co tworzę, co pozwala mi wyrażać samą siebie i przez co wiele razy poczułam ogromną ulgę na sercu.

Obserwatorzy